மூன்று ஆட்சிகளும் ஒன்றுதான்

மூன்று வெவ்வேறு பிரதேசங்களில் - கண்டங்களில்  நடந்த இஸ்லாமிய ஆட்சி பற்றிய புத்தகங்கள் இவை:

1. ஆப்பிரிக்காவில் முஸ்லிம் ஆட்சி - சையித் இப்ராஹீம்
2. ஸ்பெயின்: முஸ்லிம்களின் எழுச்சியும் வீழ்ச்சியும் - எஸ்.ஏ.காஜா நிஜாமுத்தீன் யூஸூஃபி
3. இந்தியாவில் முஸ்லிம்கள் சந்தித்தவை, சாதித்தவை - P.சிராஜுதீன்

 

ஆப்பிரிக்காவில், இஸ்லாமிய கிலாஃபத்தின் தொடர்ச்சியாக, கலீஃபா உமர்(ரலி) அவர்களின் காலத்தில், முதன் முதலாக எகிப்தில் கி.பி.639ல்  இஸ்லாமிய ஆட்சி ஏற்படுத்தப்படுகிறது. அன்று முதல், 1800களின் இறுதியில் ஆங்கிலேயர்களால் கைப்பற்றப்படும் வரை அங்கு இஸ்லாமிய ஆட்சியே நடந்தது. எகிப்தைத் தொடர்ந்து, லிபியா, துனிஷியா, அல்ஜீரியா, மொரக்கோ, ஸொமாலியா, சூடான், எதியோப்பியா உள்ளிட்ட பல மத்திய ஆப்பிரிக்க நாடுகள் வரை இஸ்லாம் பரவியது.

ஸ்பெயினில், கி.பி. 712 முதல் கி.பி.1492 வரையிலான 780ஆண்டுகள் இஸ்லாமிய ஆட்சி இருந்தது. இங்கு அரசாண்ட ஒரு கொடுங்கோல் மன்னனிடமிருந்து மக்களை காப்பாற்றுவதற்காக, இஸ்லாமிய கிலாஃபாவின் உதவியை ஸ்பெயின் மக்கள் நாடுகின்றனர். அவர்களுக்கு உதவுவதற்காக,  தாரிக் பின் ஸியாத் என்ற சிறுவயது இளைஞனின் தலைமையில் படை சென்று மன்னரை வீழ்த்தி, மக்களைக் காக்கின்றனர். அவ்வாறே அங்கு இஸ்லாமிய ஆட்சி ஏற்படுகின்றது.

இந்தியாவிலும் இது போன்ற ஒரு சூழலில்தான் முஸ்லிம்கள் ஆட்சி ஏற்படுகின்றது. பாகிஸ்தான், பஞ்சாப், குஜராத் ஆகிய பகுதிகள் அடங்கிய சிந்து நாட்டின் மன்னனான தாஹிர்  என்ற உதய வீரன். இந்நாட்டின் கடற்கரையில் புயலால் ஒதுங்கிய இலங்கையிலிருந்து  வந்த கப்பலில் இருந்த முஸ்லிம் பெண்கள், குழந்தைகளைச் சிறையில் அடைத்தான். அவர்களை மீட்க முஹம்மது பின் காஸிம் என்ற 17-வயது தளபதி, கலீஃபாவின் ஆணையின் பேரில் படையெடுத்து வந்து, வெற்றி கொண்டு கி.பி. 711-ல் ஆட்சியமைத்தார். அது முதல், 1857-ல் முகலாய மன்னர் பகதூர்ஷா ஆங்கிலேயர்களால் சிறைபிடிக்கப்படும் வரை இந்தியா (சிற்சிறு இடைவெளிகளுடன்) முஸ்லிம் ஆட்சியில் இருந்தது.

பிரதேசங்கள் வெவ்வேறு என்றாலும், அவர்கள் ஆட்சி நடத்திய முறைகளில் பெரிதும் வித்தியாசமில்லை. இடம், காலம்தான் வேறே தவிர அம்மன்னர்கள் ஒரே மாதிரியான பிரச்னைகளைத்தான் எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது; அல்லது ஏற்படுத்தினார்கள்!!!

ஆப்பிரிக்க மற்றும் ஸ்பெயினில் ஆண்ட முஸ்லிம் மன்னர்கள், முஸ்லிம் மற்றும் கிறிஸ்தவ மன்னர்களையும்,

இந்தியாவில் ஆண்ட முஸ்லிம் மன்னர்கள், முஸ்லிம் மற்றும் இந்து மன்னர்களையும்

போர்களில் எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது.

முஸ்லிம் மன்னர்கள் ஏன் முஸ்லிம் மன்னர்களையும் எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது என்பதற்கு, அவர்கள் ஏன் கிறிஸ்தவ-இந்து மன்னர்களை எதிர்கொண்டார்கள் என்பதற்கான அதே காரணம்தான் - மண்ணாசை!!

இம்மன்னர்கள், மக்களை முஸ்லிம் - முஸ்லிமல்லாதவர் என்ற பாகுபாடுகள் இன்றி ஒரே மாதிரியே நடத்தினார்கள். நல்லாட்சி என்றால் எல்லாருக்கும் நல்லாட்சி; கொடுங்கொலன் என்றால் எல்லாருக்கும் கொடுங்கோலன்!! இஸ்லாமிய மதம் போலன்றி, இந்து மற்றும் கிறிஸ்தவ மதங்களில் மதத் தலைவர்கள் - குருமார்கள் - மடாதிபதிகள், அந்தணர்களுக்கும், மற்ற மன்னர்கள் கொடுத்தது போலவே, பெரும் மானியங்கள் தடையின்றி கொடுக்கப்பட்டு வந்தன. கோயில்களுக்கும், சர்ச்சுகளுக்கும் தாராளமாக நிதி அளிக்கப்பட்டது.

மூன்று பிரதேசங்களிலும் முஸ்லிம் மன்னர்கள் வெகுகாலங்களுக்கு ஆண்டார்கள் என்ற போதிலும், அவர்கள் ஒன்றும் முழுமையான  இஸ்லாமிய ஆட்சியை நிறுவி விடவில்லை!! ஆட்சி நிறுவப்பட்ட சொற்பமான ஆரம்ப காலங்கள் மட்டுமே சில மன்னர்கள், இஸ்லாமிய முறையில் நீதியோடு அரசாண்டார்கள். அதன்பின்னர், வாரிசுச் சண்டைகள், பதவி ஆசைகள், பொருளாசை, மண்ணாசை போன்றவற்றால் அவர்களுக்கிடையிலேயே போரிட்டுக் கொண்டதில் இஸ்லாம் பெயரளவில் மட்டுமே அவர்களிடம் இருந்தது!! 

இடையிடையில், இஸ்லாமைச் சரிவரக் கடைபிடிக்கும் ஒரு மன்னர் அரிதாகத் தோன்றி நீதமான ஆட்சி தருவார். அவருக்குப் பின்னர், அல்லது அவரையும் கொன்றுவிட்டு, அடுத்த ஆட்சியிலிருந்து மீண்டும் குழப்பங்கள் தலையெடுக்கும். ஆகவே, இவர்களை எதிர்கொள்வது எதிரிகளுக்கு எளிதாக இருந்தது.

ஒன்று,  எதிரிக்கு எதிரி நண்பன் என்ற முறையில், மன்னரின் எதிரியிடம் ஆட்சியைப் பிடிக்க உதவுவதாகச்  சொல்லிக் கையில் போட்டுக் கொண்டு உள்ளடி வேலைகள் மூலம் ஆட்சியைக் கைப்பற்றிக் கொள்வது எளிதாகவே இருந்தது.

அல்லது, முஸ்லிம் மன்னர்கள் தம் மதத்தை அழிக்க முயல்வதாகச் சொல்லி, ஆப்பிரிக்கா மற்றும் ஸ்பெயினில் சக கிறிஸ்தவ மன்னர்களிடமும், இந்தியாவில் சக இந்து மன்னர்களிடமும் மத உணர்வைத் தூண்டி ஒன்றிணைந்து போரிட்டு வெல்வது!!

இந்தியாவின் திப்பு சுல்தான் குறித்த வெறுப்புரைகளும் இவ்வகையைச் சேர்ந்ததே...  அதற்கு ஒரு இந்து மடாதிபதியே கொடுத்திருக்கும் மறுப்பைப் பாருங்கள். (நன்றி சகோ. ரபீக்)

ஆட்சியிலிருக்கும் முஸ்லிம் மன்னர்களே இஸ்லாமைச் சரியாகப் பின்பற்றுவதில்லை; இஸ்லாமைப் பரப்ப (மிஷனரிகள் போன்ற) எந்த முயற்சிகளும் எடுக்கவில்லை) அவர்கள் கோயில்கள் - சர்ச்சுகளின் நிதியையும் தடுக்கவில்லை; மடாதிபதிகள் - அந்தணர்களுக்கான மானியத்தைத் தடுக்கவில்லை என்றபோது, இந்தத் தந்திரோபாயத்தின் அவசியம் என்ன என்பதில்தான் இஸ்லாமிய மன்னர்கள் மீதான கட்டுக்கதைகளின் சூட்சுமம் உள்ளது!!

கிறிஸ்தவ ஆட்சிகளிலும் சரி, இந்து மன்னர்கள் ஆட்சியிலும் சரி, மன்னரைவிட பெரும் சக்தி கொண்டவர்கள் மத குருமார்கள்!! அவரது ஆலோசனை பெற்றுத்தான் மன்னர் இயங்குவார். பெரும் இராஜ்ஜியத்திற்கே மன்னன் - பேரரசன் என்றாலும், ராஜகுருவை மீறி, எதுவும் செய்துவிடமுடியாது!! அவர்களது கண்ணசைவில்தான் ஆட்சி நடந்து வந்தது. மடாதிபதிகளும் மதகுருமார்களும் பெரும் செல்வாக்கு பெற்றவர்களாக,  மன்னரைவிட அதிகாரம் படைத்தவர்களாகத் திகழ்ந்தனர்.

இன்றைய ஆட்சியில், சாமியார்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் முக்கியத்துவமும், அதிகாரங்களும், சலுகைகளும் இதற்கு உதாரணம்.

ஆனால், இஸ்லாமிய ஆட்சி வந்தபின்பு நிலைமை தலைகீழாக மாறியது!! மக்கள் அவரவருக்குப் பிடித்தமான மதத்தைப் பின்பற்றுவதில் எந்தத் தடையும் இல்லை. கோவில்கள், மதகுருமார்களின் மானியத்திலும், வசதி வாய்ப்புகளிலும் எந்தக் குறைவுமில்லை என்ற போதிலும், அரசவையில் அவர்களின் முக்கியத்துவம் வெகுவாகக் குறைந்துவிட்டது. காரணம், இஸ்லாத்தில் மதகுருமார்கள் என்று சிறப்பு படைத்தவர்கள் யாரும் இல்லை. மன்னனோ, பொதுஜனமோ எல்லாரும் இறைவனின் முன்பு சமமே. இறைவேதத்தைப் படிப்பதும், தொழுகை உள்ளிட்ட மார்க்கக் கடமைகளைச் சரிவரச் செய்வதும் பாரபட்சமின்றி அனைவருக்கும்  கட்டாயம் என்பதால், குருமார்கள் என்ற ஒரு பிரிவின் அவசியமோ தேவையோ இல்லாதிருந்தது. ஆட்சி நடத்த அமைச்சரவையின் ஆலோசனைகளே போதுமாயிருந்தது.

இன்னொரு பிரதானக் காரணம், இஸ்லாம் போதிக்கும் #சமத்துவம்!! தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் என்று ஒதுக்கி வைத்து, அவர்களைத் தமது அடிமைகளாக வைத்திருந்தவர்களுக்கு, இனி அவர்கள் தமக்கு ஏவல்கள் செய்ய மாட்டார்கள் என்பதோடு, தமக்குச் சமமாக அமர்வார்கள் என்பதையும் ஜீரணிக்க முடியவில்லை.

ஆகவே, அதிகாரம் மற்றும் புகழை இழந்த குருமார்களே இவ்வாறான தந்திரோபாயத்தின் பிண்னணியில் இருந்தனர். கிறிஸ்தவ மதத்தைப் பிரதானப்படுத்தியே சிலுவைப்போர்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. இந்தியாவில் குஸ்ரூகான் மற்றும் விஜயநகரப் பேரரசின் மன்னன் ராமராஜ் ஆகியோர் இவ்வாறு மத உணர்வைத் தூண்டி போர் தொடுத்ததற்கு இரு உதாரணங்கள். 

அதே போல, போர்களின்போது, முஸ்லிம்களின் பள்ளிவாசல்களும், கிறிஸ்தவர்களின் ஆலயங்களும் அதிகமாகத் தாக்கப்படாவிட்டாலும், இந்தியக் கோயில்கள் அதிகமாகத் தாக்குதலுக்குள்ளாகியதன் காரணம், அங்கு குவிந்திருந்த செல்வங்கள்தாம்!! கோவில்களைக் கொள்ளையடித்தவர்கள் முஸ்லிம் மன்னர்கள் மட்டுமல்ல. ஒரு உதாரணம்: ஈழம், சேர, பாண்டிய, சாளுக்கிய அரசுகளுடன் போரிட்டு,  அங்குள்ள கோவில்களிலிருந்து கொண்டு வந்த செல்வங்களையும், போர் அடிமைகளையும் கொண்டுதான் தஞ்சை பெரிய கோயில் கட்டப்பட்டது!!

ஏன், இன்று திருவனந்தபுரம் அனந்த பத்மனாபபுர கோயிலில் உள்ள  கருவூலங்களே இதற்குச் சாட்சி!! இவற்றில் உள்ள செல்வத்தின் மதிப்பு டிரில்லியன் டாலர்கள் இருக்கும் எனச் சொல்லப்படுகிறது.

இவ்வாறு, பிரச்சாரங்களாலும், வாளாலும் அல்லாமல், இஸ்லாம் உரைத்த வாழ்வியல் முறைகளால்தான் இஸ்லாம் உலகம் முழுவதும் பரவியது. ஆனால், தமது வாழ்வியலில் இஸ்லாமை ஒதுக்கி விட்டதால் முஸ்லிம் அரசர்கள் ராஜ்யங்களையும் இழந்தார்கள்.


இஸ்லாமிய ஆட்சிகள் வீழ்த்தப்பட்டாலும், இஸ்லாத்தை அழிக்க எடுக்கப்பட்ட முயற்சிகள்  இந்தியாவில் கடும் எதிர்ப்புடன் முறியடிக்கப்பட்டன - பட்டு வருகின்றன. ஆப்பிரிக்காவிலும் மிஷனரிகளின் முயற்சிகளால் மதமாற்றம் நிகழ்ந்தாலும், முஸ்லிம்கள் பெரும்பான்மையாக  உள்ளனர். ஸ்பெயினில்தான் கட்டாயப்படுத்தி மதமாற்றம் செய்யப்பட்டனர். அடங்க மறுத்தவர்கள் ஆப்பிரிக்காவுக்குத் தப்பியோடினார்கள்.   மக்களிடையே இஸ்லாம் அடியோடு அழிக்கப்பட்டது.

அதற்கான முயற்சிகளின் முதற்படியாக, கல்வி முறையில் மாற்றம் கொண்டு வரப்பட்டது. வரலாறு மாற்றி எழுதப்பட்டது. குழந்தைகள், சிறந்த கல்வி கொடுக்கப் போவதாகச் சொல்லி கடத்தப்பட்டனர். ஒரு தலைமுறை மாற்றப்பட்டதும், அடுத்த தலைமுறைகள் தாமாக மாறிவிட்டன. பள்ளிவாசல்களில் வணக்க வழிபாடுகள் தடுக்கபப்ட்டன. வீடுகளில் ஒடுக்கப்பட்டன. மத அடையாளங்களுக்குத் தடைவிதிக்கபப்ட்டன. எங்கோ கேட்டது, பார்த்தது போல உள்ளதா இவை?

எனினும், தற்போது உலகமயமாக்கலாலும், புலம் பெயரும் அகதிகளாலும் ஸ்பெயினில் மீண்டும் இஸ்லாம் மலர்ந்துள்ளது!!

புராக் பதிப்பகத்தின் வெளியீடான, P.சிராஜுதீன் எழுதிய  "இந்தியாவில் முஸ்லிம்கள் சந்தித்தவை, சாதித்தவை"  புத்தகத்தின் விமர்சனம் தனியொரு விரிவானப் பதிவாக எழுதப்பட வேண்டியளவுக்கு ஒரு தகவல் களஞ்சியம். இந்தியா என்றொரு நாடு உருவாவதற்கு முன்னிருந்த ஆதி காலத்திலிருந்தே இப்புத்தகம் தொடங்குகிறது. அந்தத் தகவல்கள் வியக்கச் செய்வது மட்டுமல்ல, பின்வரும் வரலாற்றினோடு பொருத்திப் பார்க்கவும், பின்னணியைப் புரிந்துகொள்ளவும் முடிகிறது. .

தமிழ்நாட்டிலும் ஏறக்குறைய ஒரு நூற்றாண்டு காலம் சுல்தான்கள் ஆட்சி இருந்தது என்பது ஆச்சரியமூட்டும் செய்தி. பன்னிரெண்டு வருடங்கள் பள்ளியில் படித்த வரலாற்றுப் பாடங்கள் நமக்குக் கற்றுத் தந்தது ஊசிமுனையளவுகூட இல்லை. அதிலும், பல திரிபுகள்.

இப்புத்தகத்தின் அடுத்த பகுதிக்கு ஆவலுடன் காத்திருக்கிறேன்.

Further Ref:
http://lostislamichistory.com/did-islam-spread-by-the-sword/
http://www.vinavu.com/2011/01/05/raja-raja-cholan/
http://lostislamichistory.com/spains-forgotten-muslims-the-expulsion-of-the-moriscos/
https://en.wikipedia.org/wiki/Expulsion_of_the_Moriscos

	Tweet

Post Comment